مقایسه اثرات تاموکسیفن در بروز سنگ های صفراوی در بیماران زن مبتلا به کانسر پستان

کانسر پستان شایع ترین کانسر در زنان و شایع ترین علت منجر به مرگ ناشی از سرطان در زنان در سنین 20-59 می باشد و مسوول 15درصد مرگ ناشی از سرطان در زنان است. استفاده از تاموکسیفن در بیماران مبتلا به سرطان پستان به عنوان درمان هورمونی کمکی، با موفقیت همراه بوده است. هدف از این مطالعه گذشته نگر ارزیابی تاثیر تاموکسی فن بر پیدایش سنگ های صفراوی در بیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد. در فاصله سال های 1375 تا 1385 مجموع 780 بیمار وارد تحقیق قرار گرفته اند. از این بیماران 453 نفر درمان کمکی شامل تاموکسی فن دریافت کرده بودند و 327 نفر از درمان کمکی استفاده نکرده بودند. متوسط مصرف این بیماران حدود 4 سال و 2 ماه و بین 3 تا 5 سال متغییر بوده است. این بیماران همگی جهت بررسی های روتین سونوگرافی کبد و کیسه صفرا داشته اند. میانگین پایان پیگیری حدود 6/3 سال (دامنه 6-1 سال) بوده است. از نظر سن بیماران به هنگام تشخیص سرطان پستان، سن یائستگی، فاصله زمانی بین آغاز یائستگی و زمان تشخیص سرطان پستان، ابتلا یا عدم ابتلا به دیابت و شاخص توده بدنی (bmi) تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود نداشت. میزان بروز سنگ های صفراوی در بیماران تحت درمان با تاموکسیفن 4/30درصد بود و در گروه مقابل این میزان 5/0درصد بود (001/0